Z najstarszych
protokołów powizytacyjnych diecezji wrocławskiej z 1679 i 1687/88 roku wynika, że na terenie Dziergowic już wtedy istniała kaplica pod wezwaniem św. Anny. Została ona wybudowana w 1656 r., dzięki wsparciu finansowym barona Fryderyka Oppersdorffa, a poświęcona przez sufragana wrocławskiego – Martina Gerstmana.
W XVIII wieku kościół został powiększony i w 1780r. wzbogacił się o podstawę czworokątną wraz z dzwonnicą z kościoła parafialnego w Łanach. 18 lat później, wspólnota wiernych, łącząca mieszkańców Dziergowic i Solarni, stała się lokalią i otrzymała kapłana, który sprawował w sposób stały pieczę duszpasterską w Dziergowicach – jednak bez praw proboszcza. Pierwszym lokalistą był ks. Paweł Kudela.
W 1804 roku kościół został rozbudowany i wyremontowany a swoją okazałością dorównywał innym okolicznym świątyniom. W latach 1820-1830 kościół został powiększony przez dobudowanie zakrystii i oratorium. Kolejne powiększenie miało miejsce w 1857 roku, poprzez dobudowanie kaplicy różańcowej.
Podczas trwających prac budowlano – remontowych na terenie parafii – matki w Łanach, dochodził do częstych konfliktów pomiędzy kościołem w Łanach a lokalią w Dziergowicach. Wierni z Dziergowic i Solarni wzbraniali się finansowego wsparcia poprzez budowę nowego Kościoła w Łanach, co tłumaczyli biedą oraz samodzielną potrzebą troski o budowę własnej świątyni. Trwające i stale narastające konflikty pomiędzy ówczesnym proboszczem w Łanach i lokalistą w Dziergowicach sprawiły, że zaczęto podejmować starania, by stać się parafią niezależną od Łan. Swoje wnioski w Kurii Biskupiej we Wrocławiu, wierni z Dziergowic i Solarni motywowali między innymi znaczną odległością między Łanami a Dziergowicami, trudnościami w załatwianiu bieżących spraw kancelaryjnych oraz podwójnym opłacaniem sakramentów, jak ślub, pogrzeb itd. oraz faktem, że proboszcz z Łan nie odprawia w Dziergowicach żadnych nabożeństw. Pomimo usilnych starań, dopiero w latach 90.XIX wieku dalsze starania ówczesnej społeczności sprawiły, że lokalia Dziergowice w roku 1893 stała się samodzielną parafią. Erygował ją kardynał G. Kopp, a pierwszym proboszczem został ówczesny lokalista, ks. Wiktor Loss.*